Piątek, 11.08.2023

Został zapamiętany jako uśmiechnięty człowiek i sumienny kapłan, człowiek Eucharystii. Na Jasnej Górze pożegnano śp. o. Witolda Głowacza. Mszy św. pogrzebowej przewodniczył współbrat Zmarłego bp Łukasz Buzun z Kalisza.

Bardzo ważna jest dla nas wspólnota z Chrystusem, a w Nim z braćmi i siostrami, szczególnie w takich momentach mówił bp Buzun do licznie zebranych paulinów oraz rodziny i wiernych. Nazwał zmarłego człowiekiem eucharystycznym i maryjnym. Wskazując na ostatnie miesiące życia o. Witolda naznaczone krzyżem cierpienia, które ofiarował Bogu, kaznodzieja podkreślił, że „świętość człowieka polega na zaakceptowaniu planu Bożego, na zgodzie na wolę Bożą na drodze naszego życia. To jest dla nas bodziec i świadectwo. Każdy z nas też przecież doświadczał może, a jeśli nie, to będzie doświadczał różnego rodzaju spraw trudnych, i to jest wyzwanie do tego, żebyśmy byli w tym wszystkim ludźmi oddanymi Panu Bogu”.

Po Mszy św. pogrzebowej nastąpiło przeniesienie ciała Zmarłego i złożenie w paulińskim grobowcu na cmentarzu św. Rocha w Częstochowie.

CURRICULUM VITAE
Ojca Witolda Głowacza
( 11.08.1939 – 08.08.2023 )

            Witold Głowacz  urodził się na kilkanaście dni przed wybuchem II wojny światowej 11 sierpnia 1939 roku w Załucznem  z rodziców Jana i Anny z domu Fitak. Sakrament chrztu świętego przyjął w kościele parafialnym pw. św. Marii Magdaleny w Odrowążu 15 sierpnia 1939 roku. 

            Lata dziecięce spędził z najbliższymi w rodzinnej miejscowości. W 1948 roku rozpoczął naukę w Szkole Podstawowej w Załucznem, którą ukończył w 1954 roku. Po ukończeniu 7 klasy rozpoczął naukę w Nowym Targu a następnie w Rabce gdzie ukończył 9 klasę.

W sierpniu 1956 roku Witold Głowacz zwrócił się do Generała Zakonu z prośbą o przyjęcie go do paulińskiej wspólnoty. W podaniu pisał: proszę Ojca Generała świadomie i dobrowolnie bez przymusu z jakiejkolwiek strony. Powodując się jedynie względami zbawienia i uświęcenia własnej duszy. Jako też przyczynienia się pod kierunkiem przełożonych do zbawienia i uświęcenia bliźnich o przyjęcie mnie do Zakonu Paulinów, czego nie czuję się zgoła godnym a oczekuję jako wielkiej łaski Miłosiernego w Trójcy Jedynego Boga. Szczególnie czcić pragnę Najświętszą Maryję Pannę i św. Pawła Pierwszego Pustelnika.  

Nowicjat w Leśniowie rozpoczął 19 sierpnia 1956 roku i w tym dniu przyjął także habit oraz otrzymał imię zakonne – Olaf. Pierwszą profesję zakonną złożył 26 sierpnia 1957 roku na ręce leśniowskiego przeora Ojca Januarego Stawiarskiego. Następnie rozpoczął naukę w Korespondencyjnym Liceum Ogólnokształcącym w Warszawie, które ukończył w maju 1959 roku otrzymując świadectwo dojrzałości. Kolejno rozpoczął studia filozoficzno – teologiczne w WSD w Krakowie na Skałce. Profesję wieczystą złożył 4 sierpnia 1963 roku na Bachledówce na ręce Ojca Juliusza Kłudziaka. W dniu 1 lipca 1964 roku na Jasnej Górze przyjął święcenia diakonatu z rąk Księdza Biskupa Stefana Bareły. Natomiast święcenia prezbiteratu otrzymał dnia 29 czerwca 1965 roku na Jasnej Górze również z rąk Księdza Biskupa Stefana Bareły. W sierpniu 1967 roku zwrócił się z prośbą do Generała Zakonu Ojca Jerzego Tomzińskiego o pozwolenie na używanie w życiu zakonnym imienia chrzcielnego Witold. Ojciec Generał przychylił się do prośby Ojca Głowacza.

            Po święceniach kapłańskich, został skierowany do pracy duszpasterskiej na Jasnej Górze. W czerwcu 1969 roku Ojciec Witold został przeniesiony do Brdowa pełniąc obowiązki katechety i wikariusza parafii. Następnie w czerwcu 1973 roku został skierowany do Oporowa. We Wrześniu 1973 roku rozpoczął zaoczne studia ze specjalizacją biblijno-katechetyczną na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, które ukończył w 1979 roku otrzymując tytuł magistra teologii. Po dwóch latach  duszpasterskiej posługi w Oporowie w lipcu 1975 roku Ojciec Witold został mianowany przeorem klasztoru i proboszczem parafii w Leśnej Podlaskiej. Jako kustosz sanktuarium Matki Bożej Leśniańskiej służył przybywającym pielgrzymom głosząc Słowo Boże i udzielając sakramentów. Należy podkreślić, że w niełatwych czasach lat 70 i 80 dokonał gruntownego remontu kościoła i klasztoru. Ojciec Witold przygotował parafię do niezwykle ważnych wydarzeń. W dniu 25 września 1977 roku obchodzono jubileusz 50–lecia powrotu Cudownego Obrazu Matki Bożej Leśniańskiej. W 1983 roku miały miejsce podniosłe uroczystości 300 lat zjawienia Cudownego Wizerunku, a w 1984 roku kościół leśniański został podniesiony do rangi bazyliki mniejszej. Podczas swego pobytu na ziemi podlaskiej  Ojciec Witold starał się dbać o dobre relacje z kapłanami diecezjalnymi oraz troszczył się o pielgrzymów, którzy przybywali do Leśniańskiej Pani. Po zakończeniu trzeciej kadencji przeora w Leśnej Podlaskiej Ojciec Witold został w 1985 roku skierowany na Jasną Górę. W październiku 1990 roku Ojciec Witold został włączony w skład rady duszpasterskiej zakonu, a w kwietniu 1995 roku został przeniesiony do Warszawy gdzie m.in.: głosił misje i rekolekcje parafialne, był odpowiedzialny za nabożeństwo pierwszej soboty miesiąca oraz posługiwał we wspólnotach neokatechumenalnych. W styczniu 2003 roku Ojciec Witold został ponownie przeniesiony na Jasną Górę. W narodowym sanktuarium pełnił sumiennie swe duszpasterskie obowiązki, służąc pielgrzymom. Z biegiem lat coraz częściej odczuwał skutki różnych chorób, ale pomimo tego starał się wypełniać zakonne i kapłańskie obowiązki.  

Ostatnie miesiące życia Ojca Witolda były naznaczone krzyżem cierpienia, które ofiarował Bogu. Kilka tygodni temu znalazł się w szpitalu w Rabce gdzie w dniu 8 sierpnia 2023 roku, w 84 roku życia, w 66 roku życia zakonnego i 58 roku życia kapłańskiego Miłosierny Bóg powołał Ojca Witolda do Siebie.

W pamięci swoich współbraci oraz ludzi świeckich śp. Ojciec Witold Głowacz pozostanie jako uśmiechnięty człowiek i sumienny kapłan, który często potrafił bronić swego zdania i własnej opinii.

Niech Matka Boża, Pani Jasnogórska, którą gorąco umiłował, uprosi dla niego łaskę życia wiecznego i zaprowadzi do swego Syna, Jezusa Chrystusa. Niech odpoczywa w pokoju.

Autor: o.AG