39. Jasnogórska Noc Czuwania w intencji Polskich Emigrantów i ich Duszpasterzy organizowana jest przez Towarzystwo Chrystusowe dla Polonii Zagranicznej wraz ze Zgromadzeniem Sióstr Misjonarek Chrystusa Króla
Tegoroczne hasło: EMIGRACJA JAKO POWOŁANIE.
Słowa przewodnie: "Nasze pielgrzymowanie tułacze ma sens i wartość, bo idziemy przez kraje z posłannictwem sprawiedliwości i z wiarą niezłomną". Pochodzą z "Listu do Polaków w Portugalii", Czcigodny Sługa Boży Kard. August Hlond, Lourdes, grudzień 1941 r.

Będziemy łączyć się z najdalszymi zakątkami świata, wydarzenie obserwować będzie i duchowo uczestniczyć Polonia z całego świata. O godzinie 23.00 zostanie odprawiona uroczysta Eucharystia pod przewodnictwem ks. bpa Andrzeja Przybylskiego, delegata KEP ds. powołań.

PROGRAM CZUWANIA
18.00 Rejestracja grup - Aula Kordeckiego
18.30 Powitanie pielgrzymów w Auli.
18.40 "Wieczór pielgrzymów" w Auli. W programie: przedstawienie się tegorocznych Nowicjuszy. Łączenie na żywo ze Spotkaniem Formacyjnym Młodych Kana w La Ferte-sous-Jouarre we Francji. Występ muzyczny Superscholi SFM Góra Tabor. Łączenie na żywo z największą parafią Chrystusowców w Brazylii. Prezentacja pracy ks. Leszka Kryży, chrystusowca, dyrektora Biura Pomocy Kościołowi na Wschodzie przy KEP.
20.00 Rozpoczęcie czuwania w Kaplicy Cudownego Obrazu.
20.20 Różaniec w intencji powołań kapłańskich i zakonnych, który poprowadzi Nowicjat Towarzystwa Chrystusowego.
21.00 Apel Jasnogórski - ks. Krzysztof Olejnik SChr, przełożony generalny Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej
21.30 Nabożeństwo prowadzone przez Seminarium TChr
22.15 Nabożeństwo - prowadzą Siostry Misjonarki Chrystusa Króla dla Polonii
23.00 Msza św. - ks. bp Andrzej Przybylski, delegat KEP ds. powołań.
00.45 Nabożeństwo - parafia Władysławowo
1.30 Nabożeństwo - parafia Pyrzyce
2.15 Droga krzyżowa
3.00 Zakończenie i błogosławieństwo

EMIGRACJA JAKO POWOŁANIE
Nasze pielgrzymowanie tułacze ma sens i wartość, bo idziemy przez kraje z posłannictwem sprawiedliwości i z wiarą niezłomną. (Listu do Polaków w Portugalii, Czcigodny Sługa Boży kard. August Hlond, Lourdes, grudzień 1941 r.)
Każdy emigrant jest „przypowieścią o wierze”. Swym życiem ukazuje akt wiary: opuścił dom i bliskich, przeszedł doświadczenie wykorzenienia, które odmieniło jego życie; bardziej niż kiedykolwiek zwrócił się ku przyszłości; jest zmuszony do mówienia nowym językiem; nie chce uchodzić za obcego w miejscu swego życia, choć nim jest; nie znajduje tego, czego szuka, a jednak pragnie gdzieś osiąść na zawsze. Emigranci czują się często na obczyźnie jakby „dziećmi gorszego Boga”, osobami słabszego gatunku, narażonymi na różnego rodzaju wyzysk, etykietowanie i złe traktowanie, pozbawionymi swoich praw i deprecjonowanymi przez brak znajomości języka czy wiedzy o kulturze i mentalności kraju emigracji. Często oceniają swoją sytuację negatywnie, zarówno bytowo i materialnie, jak i pod względem moralnym. Tymczasem teologia migracji uczy, że migrant jest kimś bardzo niezwykłym, posiadającym szczególną pozycję w oczach Boga i doniosłe zadanie w świecie. Dlatego swoje pielgrzymowanie może traktować jako konkretną wartość, a swoją nową tożsamość jako powstawanie w nim „nowego człowieka” na wzór ewangeliczny.
Migrant jest człowiekiem wybranym przez Boga i powołanym najpierw do opuszczenia swojego domu ojczystego, podążając za obietnicą lepszego życia, by potem wypełniać określone zadania w świecie. Przez życie
idzie naśladując ziemskie uniżenie i trudy samego Chrystusa, tak jak Chrystus ostatecznie nie znajdując jednak swojej nowej ojczyzny na ziemi. Dla świata migrant jest wyzwaniem, sprawdzianem jedności Kościoła i braterstwa rodziny
ludzkiej, jednocześnie pełniąc niezwykle ważną rolę ewangelizatora, a w przypadku niechrześcijan czy ochrzczonych żyjących bez Boga, staje się misjonarzem nowej ewangelizacji. Chrystus utożsamił się z migrantami. Przedłuża w nich swą obecność na ziemi, aby pobudzić swoich uczniów do stawania się bardziej ludzkimi także poprzez pomoc migrantom jako będącym w potrzebie „braciom najmniejszym” (Mt 25,40). Instrukcja Erga migrantes caritas Christi ukazuje znaczenie migrantów jako budowniczych jedności i braterstwa: migracje dają Kościołowi historyczną okazję do zweryfikowania jego cech charakterystycznych. Jest on rzeczywiście jeden także dlatego, że w pewnym sensie wyraża jedność całej rodziny ludzkiej. Jest święty także dla uświęcania wszystkich ludzi i ażeby w nich uświęcało się imię Boga. Jest powszechny również w otwarciu na różnice, które trzeba zharmonizować i jest apostolski także dlatego, że angażuje się w ewangelizację całego człowieka i wszystkich ludzi (EMCC 97). Migranci dają Kościołowi możliwość bardziej konkretnej realizacji jego tożsamości komunii i jego misyjnego powołania (EMCC 103). W ten sposób migracja staje się ważnym narzędziem ewangelizacji w multi-kulturowym świecie, a migrant staje się budowniczym jedności Kościoła i ewangelizatorem wobec całej rodziny ludzkiej.
Zdaniem Papieża Franciszka, migranci są znakiem Dobrej Nowiny w świecie i świadectwem dla świata.Przez nich Pan wzywa świat do nawrócenia, do uwolnienia się od ekskluzywizmu, obojętności i kultury odrzucenia. Przez migrantów Pan zaprasza wszystkich ludzi, aby odzyskali całe nasze chrześcijańskie życie i wnieśli wkład, każdy zgodnie ze swoim powołaniem, w budowę świata coraz bardziej odpowiadającego planowi Boga. (Orędzie na Światowy DzieńMigranta i Uchodźcy na rok 2019).
Emigracja praktykowana właściwie, zgodnie z zasadami moralności społecznej, może stać się powołaniem i służbą – Dyrektorium Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej, zgromadzenia zakonnego, które prowadzi duszpasterstwo polonijne na całym świecie, a księża-duszpasterze emigrantów sami są emigrantami z powołania, żyjąc razem z Polakami na obczyźnie i służąc im na co dzień wieloraką pomocą.